opis działalności artystycznej
Joanna Kamila Kwiecień, wrocławska fotografka i malarka.
Tytuł artysty plastyka o specjalności: fotografia artystyczna uzyskała we Wrocławskiej Szkole Fotografii "Afa".
Członkini Związku Artystów Szkła (ZAS), gdzie działa w obszarze fotografii współtworząc projekty artystyczne.
Na stałe jest związana z galerią sztuki Vivid Gallery oraz Niegaleria we Wrocławiu, gdzie można obejrzeć i nabyć fotografie z serii autorskiej i kolekcjonerskiej.
Prace jej autorstwa prezentuje również galeria internetowa Gallery Store.
Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Jej prace były prezentowane m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie i wyróżnione przez Muzeum Współczesne we Wrocławiu.
Obecnie tworzy pod szyldem „Pracownia Artystyczna Światła Cieni”.
W fotografiach i obrazach jakie tworzy zatrzymuje ulotne chwile. Sensualność i energia świata są jej bliskie.
Najwięcej satysfakcji daje jej sam proces tworzenia, kiedy pracuje we własnym wnętrzu, spotyka się sama ze sobą na różnych poziomach świadomości.
Tworzy w obszarze szeroko pojętej fotografii artystycznej z uwzględnieniem fotografii klasycznej oraz malarstwa.
Kolor i struktura, ekspresja i dynamika. Nasycenie, jasność, kontrast, zestawienia przeciwieństw i obrazy monochromatyczne.
Efektami jej pracy są głównie dzieła abstrakcyjne, pejzaże i akty.
W abstrakcji ceni intuicyjność, która wywołuje u widza określone odczucia i skojarzenia. Działa przez barwę, plamę, ekspresję. Jej abstrakcje są bogatymi w przesłanie kreacjami artystycznymi.
W pracy artysty fotografa używa aspektów fotografii opartych na inteligencji, intuicji i inspiracji. Duże znaczenie odgrywają w nich emocje. To one kreują jej kadry.
Fotografie autorstwa Joanny Kamili Kwiecień, charakteryzują się intymnym nastrojem i głębią.
Kreują nową rzeczywistość, stwarzają nowe światy i przestrzenie wyobrażone. Manipulacja atrapami nowego świata inscenizuje kreowane przestrzenie. Od chłodnej i nostalgicznej po ekspresyjną i barwną. Jak złożona jest osobowość, tak fotografie mają nakładające się na siebie rzeczywistości.
Posługując się często kolażem obrazuje siebie w świecie. Światła i cienie. Kontrasty i szarości.
Fotografie Joanny Kamili Kwiecień, to obrazy jej emocji.
Malarstwo jest procesem uwolnienia, fotografia z kolei jest pokarmem dla ducha.
Korespondują ze sobą i uzupełniają się.
Fotografie są w przeważającej mierze fotografiami czarno-białymi.
W świecie, który krzyczy do nas kolorem, narzuca nam barwy, zatracamy zmysł czucia i wyobraźnię.
Wszystko jest już ściśle określone.
W obraz czarno-biały można „wejść”. Kolor nie jest tu istotny. Tylko uczucie jakie towarzyszy obcowaniu z obrazem.
Taka fotografia ma subtelny nastrój i tajemnicę. Widać w niej emocje, tym samym wzbudzając emocje w odbiorcy.
Malarstwo i fotografia to dwa bieguny. Jeden krzyczy kolorem, drugi natomiast chłonie ciszę jaką dostarcza monochromatyczny obraz.
Z tych biegunów czerpie inspirację i siłę.
Pozwalają jej się uwalniać i chłonąć energię przez skrajne emocje towarzyszące tworzeniu.
Prace fotograficzne, to często pejzaże. Możliwość posiadania skrawka świata, zatrzymanego w kadrze, który jest jej bliski, który określa ją samą.
Pejzaże pełne subtelności, spokoju i ciszy.
Natura wprowadza w taki stan. Jest nieskończonym źródłem przeżyć...
Fotografie charakteryzują się intymnym nastrojem i głębią.
Gdyby poszukać w historii odniesienia do nich, to z pewnością byłby to piktorializm.
Kreuje również nową rzeczywistość.
Stwarza nowe światy, przestrzenie wyobrażone, z którymi widz, dzięki fotografii może pozostać na dłużej.
Manipulacja atrapami nowego świata inscenizuje kreowane przestrzenie. Są one często abstrakcyjne lub surrealistyczne.
Fotografia, którą się posługuje, daje możliwość kreowania przestrzeni.
Od chłodnej, nostalgicznej po lekką i nastrojową.
Będąc często sama przedmiotem swoich fotografii wchodzi w nią w dwojaki sposób.
Jak złożona jest osobowość, tak fotografie mają nakładające się na siebie rzeczywistości.
Posługując się często kolażem obrazuje siebie w świecie.
Światła i cienie. Kontrasty i szarości.
Bywa, że autoportrety są niedopowiedziane, nieoczywiste, ulotne i delikatne...
Zamglone akty, ukazują kobietę, która jest mgłą, szeptem lub zaledwie myślą.
Eteryczną i zmysłową. Unoszącą się pomiędzy światami.
Również kobietę targaną emocjami, broniącą się przed światem, kobietę walczącą.
Silną i jednocześnie niezwykle kruchą.
Emocje...
To słowo najwierniej opisuje jej twórczość.
Im pozostaje wierna.
„Dlaczego zaczęłam fotografować?
Bo nie znajdowałam słów...”
Swietłana Aleksijewicz
